Duo Reges: constructio interrete.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Laboro autem non sine causa; Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Est, ut dicis, inquam. Quaerimus enim finem bonorum. Esse enim, nisi eris, non potes. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Sedulo, inquam, faciam.

Bork: Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat?
Sed nimis multa.: Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;
Bork: In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;

Sint ista Graecorum; Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor;

His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti.

Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat.
Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit?
Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?
Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.
Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem.

Nam de isto magna dissensio est.

Equidem, sed audistine modo de Carneade? Quis enim potest istis, quae te, ut ais, delectant, brevibus et acutis auditis de sententia decedere? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. An tu me de L. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Eadem fortitudinis ratio reperietur.

Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo.
Sed fac ista esse non inportuna;
Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi.
Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.
Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.

Istud quidem, inquam, optime dicis, sed quaero nonne tibi
faciendum idem sit nihil dicenti bonum, quod non rectum
honestumque sit, reliquarum rerum discrimen omne tollenti.

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae
effeminari virum vetant in dolore.