Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Nulla erit controversia. Bork In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Duo Reges: constructio interrete. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur?

Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia.

Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.
Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni;
Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.

Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-.
Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere?
Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?
Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.

Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Prioris generis est docilitas, memoria; Sit enim idem caecus, debilis.

Magna laus.: Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem.
Audeo dicere, inquit.: Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.
Primum divisit ineleganter;: At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere.
Bork: Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.
Quibusnam praeteritis?: Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus.
Bork: Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant;

Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.

In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Quis istud possit, inquit, negare? Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Cur deinde Metrodori liberos commendas? Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis, tolerabilem.

Nam ista commendatio puerorum, memoria et caritas amicitiae,
summorum officiorum in extremo spiritu conservatio indicat
innatam esse homini probitatem gratuitam, non invitatam
voluptatibus nec praemiorum mercedibus evocatam.

Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres
philosophorum praeceptis instituta vita superabat.