Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Duo Reges: constructio interrete. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Nam ex his tribus laudibus, quas ante dixi, et temeritatem reformidat et non audet cuiquam aut dicto protervo aut facto nocere vereturque quicquam aut facere aut eloqui, quod parum virile videatur.

Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus;
An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?
Quid est igitur, inquit, quod requiras?
Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?
In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est.
Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi.
Sed plane dicit quod intellegit.

Me quidem ad altiorem memoriam Oedipodis huc venientis et
illo mollissimo carmine quaenam essent ipsa haec loca
requirentis species quaedam commovit, inaniter scilicet, sed
commovit tamen.

Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum
coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?

ALIO MODO.: Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam.
Bork: At, si voluptas esset bonum, desideraret.
Praeclare hoc quidem.: Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam longiores sumus.
Bork: Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?
Restatis igitur vos;: Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt.
Bork: Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus?

Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Sed haec nihil sane ad rem; Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?

Pugnant Stoici cum Peripateticis. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum.